Tak zwane 500 plus dla niesamodzielnych Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznaje i wypłaca od września 2019 r. Zależy ono m.in. od łącznej wysokości przysługujących świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych – zaznacza ZUS.
„Łączna kwota brutto emerytury, renty albo innych świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub świadczeń z zagranicznej instytucji właściwej do spraw emerytalno-rentowych nie może przekroczyć 2157,80 zł. Od 1 marca, po waloryzacji, kwota ta zostanie podniesiona” – informuje Paweł Żebrowski, rzecznik ZUS-u.
O ile dokładnie? Tego nie wiadomo. Rzeczywisty wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, od którego zależy wzrost progu uprawniającego do 500 plus dla osób niesamodzielnych, poznamy na początku lutego po podaniu przez Główny Urząd Statystyczny realnych wartości inflacji, a także wzrostu wynagrodzeń w 2023 r.
Zasady 500 plus dla niesamodzielnych
Rzecznik ZUS-u przypomniał w korespondencji z PAP, że świadczenie w pełnej kwocie – 500 zł netto – mogą otrzymać osoby, które nie mają świadczeń finansowanych ze środków publicznych, albo jeśli suma tych świadczeń nie przekracza 1657,80 zł brutto.
Jeśli suma tych świadczeń wynosi więcej niż 1657,80 zł, a nie przekracza 2157,80 zł brutto, to wysokość świadczenia uzupełniającego będzie pomniejszana zgodnie z zasadą złotówka za złotówkę” – wyjaśnia Żebrowski.
„Będzie to różnica między kwotą 2157,80 zł, a łączną kwotą przysługujących świadczeń. Jeżeli, na przykład, suma pobieranych świadczeń w styczniu wynosi 1800 zł brutto, to świadczenie uzupełniające jest przyznawane w kwocie 357,80 zł” – dodaje przedstawiciel Zakładu.
500 plus dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji – warunki konieczne
Jednym z warunków, jakie trzeba spełnić, aby otrzymać 500 plus dla niesamodzielnych, jest pełnoletniość. Co jeszcze?
„Trzeba też mieszkać w Polsce i mieć potwierdzoną przez lekarza orzecznika ZUS niezdolność do samodzielnej egzystencji lub wydane przed 1 września 1997 r. przez komisję lekarską ds. inwalidztwa i zatrudnienia orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów – jeśli nie upłynął okres, na jaki orzeczono inwalidztwo” – przypomina Żebrowski.
Dodajmy, że do wypłaty świadczenia potrzebny jest wniosek (formularz ESUN). Jeśli ktoś nie ma orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub ważnego orzeczenia o zaliczeniu do pierwszej grupy inwalidów (sprzed 1 września 1997 r.), to do wniosku musi również dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia na druku OL-9, dokumentację medyczną, a także inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia.
Co ważne, świadczeniobiorcy mają obowiązek powiadomić ZUS o zmianach mających wpływ na prawo do świadczenia uzupełniającego lub na jego wysokość.
Źródło: money.pl
